Kryeidioti dhe partia e injorantëve

ProtAGONistët

Në fakt, kriza ekonomike botërore, nuk i ngjan aspak asaj që përfshiu Amerikën në vitin 1929.Është pak më e rëndë! Sot, zemra e kapitalizmit është e paralizuar nga të ashtuquajturit “Golden Boys”. Hera e parë që Evropa i vë ...gjyzlykët Amerikës. Shpëtimtari i njerëzimit dhe “pishtari i demokracisë” së vendeve arabe Xhorxh Bush, pas dushit në djersë të ftohta në Kongres, me sytë të zgurdulluar, ndoqi marrëveshjen e liderëve të këtej oqeanit për të përballuar stuhinë shkatërruese të krizës. Bush përmendëm dhe nuk ka sesi të mos përmendim Paul Krugman-in. Laureatin e Nobelit të Ekonomisë nga Akademia Mbretërore Suedeze e Shkencave. Vetëm për epitetin që u vendosi republikanëve, i takonte Nobeli.I quajti, edhe pse e tepëroi disi,parti e injorantëve. Me siguri e tepëroi disi.

Askund nuk përmendi, bie fjala, epitetin që do t’i vinte Presidentit të zgjedhur nga republikanët. Edhe pse, e la të kuptohet. Një plotësim të vogël, edhe mund t'a bëjmë. Tani, meqë jemi tek kriza, të flasim edhe për krizën ligjore që ka zënë vendet fqinje,Shqipërinë dhe Greqinë. Të gjitha i kishte Mariorija(thonë grekët) ferexheja i mungonte. Midis krizës botërore ekonomike, shtetet gjejnë rastin dhe i vërsulen drejtësisë. Sepse shteti, asnjë dallim nuk ka nga ujku. Mjegull do ...qafëthyeri, krizë do shteti. Në Shqipëri, vitin nuk ka mbushur në detyrë Kryeprokurorja, mazhoranca filloi t’i presë këmbët e karriges. Nuk u ka thënë njeri mesa duket se, e propozuan ata vetë. Ose edhe mund t’u ketë thënë po, Kryeprokurorja ka gjasa të jetë me probleme dëgjimi.

Se shteti, kryesisht ka dëshirë që drejtësinë ta drejtojnë njerëz që dëgjojnë. Që i mbajnë veshët hapur. Për sytë nuk kanë problem. I ka marrë vetë masat drejtësia dhe i ka të mbyllur me shami. Veshët janë problemi. Duhet t'i ketë të mprehtë. Të dëgjojë e të veprojë sipas direktivave. ProtAGOnistët nuk kanë mundësinë, edhe për shkak të largësisë nga i shohin ndodhitë në atdhe, të dinë nëse e drejta kësaj radhe është me drejtësinë apo me qeverinë. Mirëpo, vetë fakti që drejtësia kërkon të ndjekë penalisht një mik personal të kreut të ekzekutivit, të fut në mendime. Se, mirë që i bllokon llogaritë bankare(ato që janë publike) dhe e lë pa para. Këtë po e kalon miku serbo-boshnjak me kredi nga shtëpia e mikut.

Miku për një ditë të vështirë duhet. Po nuk pati miku, ka miku i mikut. Miku ka edhe para ka edhe mbështetje ligjore. Të jep vajzën e të bëhet avokatmbrojtëse. Po jo dhe dosje në prokurori mikut se, zemërohet qeveria pastaj. Dhe kur zemërohet qeveria, turbullohet dhe harron betimet e stërbetimet. I shkele në kallo pushtetit, të kafshon si gjarpri kur i shkel bishtin. Edhe në Greqi e njëjta gjë ndodh.Qeveria , ditën emëron prokurorë për të shqyrtuar dosjen e skandaleve ekonomike, që këtu e muaj ka kapur kishën dhe antarë të kabinetit, ndërsa natën, i shtyn ata të japin dorëheqjen kur konstaton se ujrat rrjedhin nga kahu i papëlqyeshëm. Kështu e ka pushteti. Kur i duken dhëmbët, jo gjithnjë buzëqesh. Në të shumtën e rasteve kafshon.

Një fjali i bashkon të dy qeveritë fqinje këto ditë. “Do të ngremë komision hetimor”-është parrulla ndërqeveritare. Për Kryeprokuroren qeveria jonë, për shpërdorimin e pasurisë shtetërore që u ishte lënë prokurorëve dhe tashmë, pas dorëheqjes së tyre, i ngeli asaj në dorë, ajo helene. Bën përshtypje se,nëse me parardhësin e saj , qeveria shqiptare u mundua gjatë derisa e lëvizi nga karrigia, me pasardhësen, as një vit nuk e la të qetë. Akoma më tepër të ngacmon kureshtjen arsyeja. Ish-kryeprokurorin e akuzonte mazhoranca qeveritare dhe vetë kreu i kezekutivit se e zinte gjumi mbi dosje. Natyrisht, jo nga lodhja, sipas qeverisë. Thuaj thuaj, arriti më në fund ta zëvendësonte me të pëlqyerën e saj. Tani, akuza ka tjetër këndvështrim. Prokurorja e Përgjithshme nuk akuzohet për gjumë.

Në të kundërt. Akuzohet se rri pa gjumë. I mban sytë hapur. Nxitohet të gjej allishverishe të qeverisë me miqtë. Mirëpo edhe kjo nuk është e pranueshme. As të flesh e as të rrish zgjuar, nuk mjafton për pushtetin. Si ajo gjëagjëza popullore, ku prindi i hiqte veshin fëmijës sa herë që shpinte gomarin për ujë. Kur i jepte të ftohtë i tërhiqte veshin se kishte ftohur gomarin. Kur i jepte ujë të ngrohtë, prapë i tërhiqte veshin se... kishte përvëluar gomarin! Këtu, gomari është miku i kreut të ekzekutivit. Dhe siç thoshte një sllogan i njohur i periudhës së realizmit socialist (nga ku kemi trashëguar pothuajse pjesën dërrmuese të liderëve të sotëm shqiptarë),në rrezik e në nevojë, miku mikun ta ndihmojë.

Edhe pse Komuniteti Evropian, i bën thirrje qeverisë të mos ushtrojë trysni mbi drejtësinë, qeveria i ka veshët me dyll. Po ç’punë ka vallë Bashkimi Evropian me drejtësinë shqiptare?! Shqipëria nuk është pjesë përbërëse e komunitetit. Me siguri, ndërhyrja vjen nga fotografitë. Në çdo deklaratë qeveritare, ministrore, zëvendësministrore apo akoma dhe funksionarëve të mesëm shqiptarë, flamuri shqiptar shoqërohet përherë me atë të NATO-s(edhe pse akoma nuk jemi anëtarë dhe askund në botë nuk ndodh që funsionarë politikë të mbajnë flamuj të alenacës ushtarake në zyrë), të BE-së (edhe pse nuk jemi anëtarë dhe do të na duhen akoma vite të anëtarësohemi) dhe sigurisht, flamurin e mamasë. Jo të mamasë së kreut të ekzekutivit. As të mamasë së ministrit. Kurrfarë të mamasë së kryebashkiakut. Mamaja një është për të gjithë titullmbajtësit shqiptarë. Mamaja që e ka flamurin me pesëdhjetë e dy yje dhe kësi kohe ka në krye të ekzekutivit, kryeidiotin! Sipas Paul Krugman-it, natyrisht!

Ëndërrat e vrara dhe jargavanët!

ProtAGONistët

Çështja nuk është se, kriza ekonomike preku Amerikën. Fundja, nuk është hera e parë që kalon diçka të tillë,çerdhja e kapitalizmit. Problemi qëndron tek ëndërra.Tek lakmimi. Ngelet apo jo Amerika, toka e ëndërrave?! Vazhdon të jetë akoma edhe sot Amerika, vendi i lakmuar?! Të jepet hera-herës përshtypja se, asgjë nuk mund të heq nga mendja e njeriut idenë që ka krijuar për ëndërrën e lakmuar. Nuk e di nëse dhe ti e ke provuar ndjesinë e një ëndrre të tillë. Eshtë ai momenti që, edhe pse nuk të vjen gjumë, mbyll sytë përgjysëm dhe fillon të ëndërrosh. Ëndërron dollarë, makina të mëdha me ngjyrë të zezë, shtëpi me tjegulla të kuqe dhe me kopshte të rrethuar me jargavanë. Ndërkohë, ndodhesh akoma në ballkonin e shtëpisë tënde.

Shtëpia është me qera, kopësht me jargavanë nuk ka, makina ka ngjyrë të errët po, ngaqë nuk është larë këto gjashtë muajt e fundit dhe dollarët, janë ca para të zhubrosura e të vëna në xhep si lecka të tepërta. Vetëm ëndërra të shpëton.Endërra për tokën e lakmuar. Ose toka e lakmuar që të vjen në ëndërr. E megjithatë, kësi kohe, ëndërra është disi e frikshme.Jo për ty.Ti gjithnjë me ëndërra të frikshme bën shoqëri. E frikshme është ëndërra për atë që iku përpara teje.Ai që rrinte si puna jote në ballkon. Mbyllte sytë përgjysëm dhe ëndërronte kopështet e rrethuar me jargavanë. Përjetonte në ëndërr,sikurse e ke përjetuar edhe ti dhjetra herë, lumturinë e lakmuar të Amerikës. Dollarë me ngjyrë jeshilë. Mirëpo sot,ëndërrat hakmerren.

Dhe ti, ti që munde të prekësh qoftë dhe për kaq pak ëndërrën, e kap veten tek pendohesh.Pendohesh që mbylle sytë për kaq pak dhe e le ëndërrën të çorodiste qetësinë tënde dhe të turbullonte gjumin që vërtitej qerpikëve të rënduar. Vetëm Amerika është ëndërra jote.Ajo ka ngjyrë dhe ka fytyrë.Ka shpresën tënde që nuk po e gjen dot kaq kohë dhe të duket sikur vetëm po të gjesh një mënyrë të gjendesh qoftë dhe përmes ëndërrës atje, me siguri ke për t’a gjetur. Por, miku im, nuk dua aspak të të dëshpëroj. E sheh dhe ti që, kur hap sytë dhe zgjohesh, je sërish tek ballkoni yt i ngushtë i shtëpisë së marrë me qera.Jargavanët dhe parqet e blerta nuk ndodhen askund. Sikurse dhe ti.

Askund nuk ndodhesh! Të paktën nuk ndodhesh në tokën e lakmuar. Atje ku ka gjasa, edhe pse nuk dua të bëhem ndjellës i së keqes, të ketë nga ata që duan të ikin ashtu sikurse vajtën. Të ligjshmit me ligj e të paligjshmit klandestinë. Po dhe kështu të qe, aspak e sigurtë nuk është se, ka diku tjetër një tokë të lakmuar. Një ëndërr që të mbërthen në gjysëmgjumë e të shpie atje ku ti vetëm me sytë të mbyllur mund të shkosh. Me sytë të hapur, ëndërrat kanë të tjera ngjyra. Zakonisht janë gri. Të përziera me ankth që tepëron. Me fjalë që dëgjon në televizion nga politikanët dhe të rrënqethet mishtë. Janë ata që ti ke dorëzuar shpresën. Ata që u ke besuar të të shpien një ditë në tokën e lakmuar.Se në fakt, atë të premtuan.

Mirëpo , aq më keq për ty që u besove. Sepse ata, miku im, kur të premtuan, ato që të premtuan, vërtetë e kishin seriozisht. Seriozsht flitnin për ëndërra me tokë të lakmuar. Për ëndërra me punë. Për ëndërra me bollëk. Për ëndërra me prokopi. Po nuk e kishin fjalën për ty. As për mua, e as për ndokënd tjetër që u gënjye dhe shpejtoi të hidhte fletushkën me emrin e tyre në kutinë e votimit. Ata more byrazer, e kishin gjektë. E kishin fjalën për ëndërrat e tyre. Ato donin të realizonin. Për tokën që lakmonin ata bëhej fjalë. Bënin fjalë për makinat e tyre luksoze. Flitnin për pasurimin e tyre të papërmbajtur. Çirreshin për rehatin e sojit dhe të sorrollopit. Luteshin për librezat e kursimit në bankat evropiane. Premtonin për vilat me pishina. Betoheshin për shërbëtorët dhe ordinancat.

Të drejtën thonin. Për të gjitha këto përpiqeshin. Dhe të gjitha këto i fituan.ti akoma pret dhe ke akoma për të pritur.Se ata nuk e kanë tek ty mendjen. Asnjëherë nuk e kishin. Ty të duan vetëm për pak kohë. Thënë më mirë, asnjëherë nuk të duan. U je i nevojshëm vetëm një ditë. Atë ditë, duhet të vishesh me rrobat e tua më të mira. Të veshësh dhe buzëqeshjen tënde më të zgjedhur. Të bindesh se ato që të premtuan,nuk ka sesi të jene gënjeshtra. Gënjeshtra nuk janë. Në asnjë mënyrë. Janë krejt të vërteta. Të vërtetën të kanë thënë. Të vërtetën e tyre. Të vërtetën për vete. Të vërtetën private. E vërteta jote, është edhe ajo private. E vërteta që vetëm ti e di. Dhe e tillë mbetet. Vetëm e jotja. Sikurse edhe nevojat, ëndërrat, shpresat.

Ata kanë të tjera punë. Ata merren me dosje. Merren me biznes. Biznes për vete. Merren me kontakte e kontrata të fshehta. Ti, kurrë nuk ke për të mësuar se çfarë kanë në plan për ty. Kurrë nuk ke për t’a mësuar. Ti ke tjetër punë për të bërë. Duhet të presësh ditën kur do vishesh me rrobat e reja. Me kostumin e dhëndërrisë. Duhet të votosh. Është e drejta jote demokratike. Të votosh dhe të kontrollosh ata që voton. Edhe pse nuk ndodh kjo. Nuk ka ndodhur asnjëherë. Me siguri, sërish do mbyllësh sytë përgjysëm të shohësh ëndërrën që thamë. Tokën e lakmuar...

Trashëgimia e Enverit

ProtAGONistët

Miku im, puna është të mos arrish t’i fshihesh shtetit. Po qe se erdhi dita kur shteti dhe ti luani kukafshehti, me keqardhje po t’a them po, punët nuk (të) venë hiç mirë. Se mirë të jesh djalë e të kesh gjunjë, sikurse thonë andej nga anët tona për ata që janë akoma në rini. Atëherë,problemi nuk është edhe kaq i mprehtë.Fundja, mpreh këmbët dhe u bie maleve përqark, ose merr udhët e kurbetit e kushedi se nga ia mban.Kushedi nga shteti se, ti që ke hallin, e di dhe ç’të ditur. Mirëpo, po kur të zë halli me shtetin në pleqëri, si i bëhet?! Atëherë, në vend të kurbetit, shtegëton rrëzave të Kurveleshit. Kur je nga Treblova e Vlorës kam fjalën se, mos merr ndonjë ide tani.

Mos të ngulitet ndonjë ide tani dhe,më ikën nga veriu e nisesh për në Kurvelesh. Sa të arrish në malet e zhveshura të Labërisë, të zuri qerrja pastaj.Qerrja e qeverisë e kam llafin.Se e di ti që, qeveria e zë lepurin me qerre. Edhe atëherë kur kishte qerre, edhe sot kur ka makina luksoze. Prapë me qerre e zë. Qerrja e qeverisë, kurrë nuk demodohet. Vetëm lepuj gjuan ajo. Posi posi. Kur sheh qeveria që i shpëton lepuri, mbreh qerren dhe niset për gjah. Në Treblovë, meqë e pata fjalën, 17 persona i fshihen ligjit. Domethënë ligji nuk i gjen dot. Se ligji nuk ka as kamera televizioni, as gazetarë për të intervistuar, as informatorë. Kështu, qeveria pret që, ata që ka dënuar, t’u vijë keq për qeverinë.

T’u dhimbset pushteti dhe gjykatat e të venë vetë me këmbët e tyre në derë të burgut. Të shkosh nga Vlora në Treblovë sot, të paktën do dy orë makina. Ku ta gjej kjo qeveri kaq kohë për të humbur? E ka gjetur megjithatë zgjidhjen ajo se, siç e thamë më lart, qerren ndaj e ka. Për të zënë lepuj.Do më thuash që, Treblova nuk ka lepuj.Pse, ka shteti qerre? I ka dënuar në mungesë pleqtë e fshatit me nga dy e nga dy vjet e gjysëm për kultivim canabis sativa. Fshatarët e shkretë, për hashash e patën blerë atë të uruar, ndaj dhe nuk e dinin se ndalohej mbjellja. Mirëpo, hajde dhe merru me këtë shkencën. I këput një Sativa atje dhe, sa t’a marrësh vesh ti se ç’është, të erdhi qerrja në derë.

Nejse , nejse po, sot më mirë është të mos merresh me qeverinë.Edhe të ta falin, ik thuaj të kam rixha se, nuk e dua.Dëgjo mua. Edhe ata që e kanë, çfarë po e bëjnë? Hiç asgjë! Qeveria jonë ngeli me gërshërë në dorë mbase pret ndonjë shirit. Punë dreqi. Kordele të kuqe gjithandej.Kaq shumë kordele sa, po të jesh pak i keq e i djallëzuar, mund të mendosh se e bën kastile kreu i ekzekutivit që të ndodhet sa më afër me ngjyrën e idealeve të veta të së kaluarës. Të atyre kohëve që, mbante në astarin e mëndafshtë të kostumit, teserën e shtrenjtë të PPSH-së.

Po ikën kohët tani e u harrua ajo punë.Tani, vetëm shiritat e kuq kanë ngelur për të mos lënë asnjë nostalgjik të vuaj prej melankolisë së largimit nga ideali. Për të mos thënë që, vetë ideali ka ikur që të mos shkëmbehet kërrkund me ata që e shkelën mizorisht. Po tek e fundit, nuk ka faj qeveria. As në përgjithësi ata që përbëjnë politikën tonë sot, nuk mund të thuash se kanë ndonjë faj. Vetëm një sy i shpejtë tek emrat që kanë partitë në krye të tyre, ose tek ata që i themeluan,të bind për lidhjet e ...gjakut me idealin e nëpërkëmbur. Të bëjmë një tentaivë “blic”, siç do të thoshte edhe policia jonë në prag të ndonjë aksioni të rrufeshëm? Po e bëjmë:

Partia në pushtet drejtohet nga një ish-anëtar i denjë dhe besnik i Partisë së Punës së Shqipërisë. Afërsisht 22 vjet me kuota të rregullta, meriton të paktën një dekoratë besnikërie dhe përkushtimi. Partia më e madhe e opozitës, u themelua mbi themelet e partisë mëmë. Partisë që i dha edhe opozitës atëherë dhe sot e përgjithnjë, liderin e saj shekullor. Edhe pse mjek në profesion! Kështu,i mbrujtur me mësimet e Marksizëm-Leninizmit, kush më tepër se ish-lideri i PS-së, mund të krijonte një parti socialiste? Askush! Ndaj dhe nuk humbi kohë aspak. Partia Socialdemokrate u themelua nga ish-ministri i arsimit i PPSH-së! LSI-ja, edhe pse nuk mori drejpërdrejt hua nga PPSH-ja liderin e saj, ka rreth vetes, dhjetra bij të denjë të saj. Akoma dhe e sapothemeluara Parti Socialiste rezervë, e gatuar me PPSH është në përgjithësi. Për shumëçka mund të akuzohet sistemi diktatorial i Enver Hoxhës.

Vetëm për mostrashëgimi politike në vend, nuk mund të akuzohet. Një bie qindra ngrihen, ishte njëri prej slloganeve të ditëve “heroike” socialiste dhe, asksuh nuk pati menduar për largpamësinë me të cilën mendonte i “madhi”. E la vendin në duar të sigurta. Por ,miku im, mos e quaj se vetëm qeveria jote është kësi kohe e turbulluar. Hidh një sy përreth dhe ke për t’u bindur rrufeshëm. Miku i afërt ideologjik ( i asaj së sotmes) të qeverisë tonë, kryeminsitri grek, përjashton nga radhët e grupit parlamentar të partisë së tij, një deputet, ngaqë i quan ministrat stallierë të pa aftë! Aspak nuk u hidhërua fqinji ynë jugor, për faktin se me këtë, i bie të jetë ai vetë kali. Çudi me këta që qeverisin. Edhe samari u duket kolltuk!

Partitë dhe perënditë!

ProtAGONistët

Gurë-gurë, nuk bëhet kalaja? Bëhet dhe ç’ke me të.Fillo sot e vër një gur dhe patjetër do të të duhet një shekull të bësh një mur kalaje. Se ti nuk je qeveria , o lum miku. Qeveria , i vë gurët në grupe. E kam prej kohësh këtë kuriozietin e qeverisë. Çfarë fjale të urtë, vallë, do kishte pjellë mendja e të mënçurit popull, sikur t’a dinte se do vinte një ditë që do qeverisej. Se nuk kam asnjë dyshim se, kur nxirrte fjalë të mënçura, as qeveri nuk kishte e as ankth për ekonominë. As benzinë i hidhte parmendës e as karta krediti i duhej për të blerë bereqetin. Ndaj rrinte e mendohej populli e nxirrte xhevahire nga goja. Ishte qeverri më vete.

Ka kohë që populli nuk nxjerr më fjalë të urta.Nuk e ke vënë re edhe ti këtë? Se nuk është më qeveri më vete. Ka qeveri që e qeveris. Ndaj dhe ai tani nxjerr vetëm fjalë zevzeke. Fjalë të mërzitura. Fjalë të mbushura me irritim e me mallkime.Qeverisë tonë, pikë-pikë i rriten... pikët ama. Na, në 2005-ën mori 2.6 në korrupsion. Sivjet, shkallë shkallë arriti tek 3.4! More bravo qeveria! Atje ku nuk t’a mbush syrin, bën ç’bën dhe, e merr ndonjë notë nga ndërkombëtarët. Kemi hedhur hapat më të mëdha në Ballkan për t’u çliruar nga korrupsioni. Byrazer, ky korrupsioni qenka më i sertë nga okuptorët. Po të zuri, nuk të lëshoka sikur të kesh mik perëndinë.

Meqë ra fjala për perëndinë, në Greqinë fqinje, qeveria flet direkt me perëndinë. Direkt ,domethënë, edhe pa asnjë ndërmjetës. Se nuk e di nëse e di edhe ti po, perëndia, nuk është larg dhe e paprekshme. Assesi. Larg nga ty e nga unë mund të ndodhet, por as ti dhe as unë, nuk kemi portofol. Portofol ministri, jo portofol për të mbajtur të hollat. Nga ata portofolat që mbajnë edhe të hollat ,mbajnë po erdhi puna edhe të trashat. Janë ca portofola që, ata që e kanë, u rritet gusha. Po po! Me të marrë që e bëjnë portofolin, se ç’bekim i madh u vjen nga perëndia dhe fillon u trashet zverku, u rritet gusha, u lëmohet lëkura, u shtohen shtëpitë, u shumohen vilat,u bien makina nga qielli.

E çuditshme është perëndia. Zakonisht, bën shoqëri me njerëz me portofol. Ndaj të them miku im. Mos u lodh kot duke lutur. Harroje kishën e harroje xhaminë. Ose mos e harro fare( që mos të të marr në qafë edh ty ngaqë nuk besoj për vete) po, ki kujdes çfarë i kërkon. E di vetë ajo se çfarë të sjell. Lutu të marrësh ndonjë portofol. Atëherë, edhe perëndia të bëhet mike, jo njerëzia. Këtyre të qeverisë greke, u është bërë kaq mike perëndia sa, më zuri veshi se, po përgatiten ta shpallin ...anëtare nderi të qeverisë! Merre me mend, i dashuri im, të ketë qeveria , mike me dekret, vetë perëndinë. Këtu, në majë të qiellit është edhe, gjysma e ministrave, nuk dinë as vetë se hektarë tokë, sa miliona euro, sa vila e biznese kanë bërë.

Punë qeverie me bekim perëndie, s’ke ç’i bën. Po bekim perëndie i duhet edhe njërit prej liderëve të opozitës tonë, që të marrë 35 deputetë. Se po nuk mori 35 deputetë(domethënë jo t’i marrë me vete po të zgjidhen në parlament me flamurin e LSI-së), me zemër të shtrënguar e me hidhërim të pa treguar(më doli edhe me rimë kjo tani), ka për të rishikuar pozicionin e tij si lider i partisë! Çfarë je duke thënë, o shoku lider? Po ,durohet gjithë kjo gjëmë? Po, mbahet fshehur i gjithë ky grumbull resh që po mblidhet mbi sheshin “Skënderbej”? Po si është e mundur që nuk të vjen keq për gjithë këtë elektorat që, mezi po pret ditën kur do të të shohë sërish në kolltukun kryeministror?

Nejse! Popull që ka lindur për të vuajtur. Ka , natyrisht, edhe popull që nuk ka lindur ekzaktësisht për të vuajtur po, këtu bëjmë fjalë për pjesën që nuk ka lidhje gjaku as me perëndinë, as me qeverinë e as me... shufra të florinjta! Mos më shih me sytë të zgurdulluar. Nuk flas përçart. Po ndonjëherë, edhe lidhjet me qeverinë, nuk të shpëtojnë nga belatë. E kemi thënë edhe herë të tjera se, ne me grekët, ngjajmë si dy pika uji. Akoma më tepër , madje, ngjajmë tek politikanët. Sikur i ka pjellë një nënë. Edhe çfarë nëne?! Një nënë nga ato që, në vend të drejtohet për në materrnitet, hyn për të lindur në bankën e shtetit ose me ndonjë sallë gjyqi. Si ka thënë i mënçuri popull, për derrat dhe për turinjtë?! Tamam ashtu!

Këshilltari i kryeministrit grek, u dënua me një vit burg nga drejtësia. E cila, është drejtësi kur dënon ndonjë pa portofol dhe pa titull këshilltari. Kur hap sytë drejtësia dhe i bie në zverk ndonjërit prej këtyre me gushën e rritur, atëherë, pa një pa dy, ajo pushon së qëni drejtësi. A la carte drejtësi! A, se mos harroj. Si t’u duk pusulla që i dërguan ata të PBDNJ-së kreut të ekzekutivit? Shkarko, i thonë, ministrin tonë se, duam të vendosim një tjetër ne! Siç e kupton i dashur lexues, ministrat në Shqipëri nuk i zgjedh kryeministri. I zgjedh partia. Ose më saktë, vendos partia kë do huazojë tek kryeministri. Kur partia konstaton se i huazuari devijon, gati e ka pusullen. Edhe pastaj, pas pusulles, as perëndia nuk të shpëton, e jo më qeveria!