Shurdhërim!

E mban mend, miku im, edhe ti, deklaratën e numrit një të qeverisë shqiptare, pas shpërthimeve të Marsit në Gërdec. Qe shprehur publikisht se, për herë të parë, emrin e fshatit, e dëgjoi pikërisht atëherë. E pata adhuruar asokohe. Njerëzit që janë të çiltër, magjishëm dhe “demokratikisht”, të bindin për qëllimet e tyre të jodjallëzore. Në rastin tonë, djallëzi, askund nuk mund të ndeshësh. Aq më tepër kur, këto ditë, vërtetohet që numri Një (midis shumë numrave që e rrethojnë), paskësh patur plotësisht të drejtë e deklaronte krejt të vërtetën. Sigurisht që nuk e dinte ku binte Gërdeci. Dhe jo vetëm kaq. E dëgjoi. U informua për atë që ngjau. Premtoi. Harroi! Ashtu sikurse i ka hije çdo numri. Kujtesa është për njerëzit. Numrat harrojnë!

Natyrisht, nuk harrohen ata vetë. Të gjithë kemi lidhje me numrat. Mirëpo, nuk mund të kërkosh që të kenë numrat kujtesë. Kujtesa është për njerëzit. Dhe njerëzit kujtojnë që, afër Gërdecit ishte vendi ku ndodhi greva e parë e urisë pas rënies së diktaturës komuniste në Shqipëri. Asokohe, numri një i qeverisë së sotme shqiptare, nxirrte shkumë ndaj atyre që qeverisnin. Dhe me plot të drejtë. Sot, të futurit në grevë urie, për premtimet e pamabajtura të “Njeriut të Premtimeve të Mbajtura” , kanë përballë tyre shurdhimin “demokratik” e përbuzjen “dashamirëse” të atyre që çirreshin dje ndaj mashtruesve. Ma do mendja se, kanë për ta gjetur forcën ta bëjnë edhe njëherë tjetër numrin një që të (ri)mësojë vendndodhjen e Gërdecit. Ndoshta, vetëm kur i thonë numra të vdekurish i zgjohet kujtesa.

Dëgjohet makabre, ç’ është e vërteta. Por makabriteti, zakonisht, shkon paralel me përbuzësit e jetës. Dhe në rastin e Gërdecit dhe të numrit një të qeverisë së shqiptarëve të Shqipërisë, askush nuk dyshon për tendencën përbuzëse që kultivon ai për jetën. Ajo që nuk u ka shkuar në mendje grevistëve, dhe që është një rast i mirë t’i kujtojmë, ka të bëj me ... ndërkombëtarët! Përpara tyre, NPM-ja i shqiptarëve, është rigoroz e plot mirësjellje. Le të vihen në dijeni, kësisoj, ndërkombëtarët për bëmat e të përkëdhelurit e tyre. Ndoshta i tërheqin pakëz veshin e nga dhimbja, e kthen kokën andej nga e ktheu vetëm kur dëgjoi shpërthimet e bombave.

Ka raste që, fjala e të huajit, ka më tepër peshë nga britmat e atyre që protestojnë. Nuk thotë pa të drejtë i mënçuri popull se, kamabanat bien për ata që kanë veshë. Disa dëgjojnë me veshët e disa duhen tërhequr nga veshët. Mirëpo, të qe vetëm numri një që nuk dëgjon, helbete. Ka rënë sëmundje shurdhërimit në atdhe, nuk justifikohet ndryshe. Parlamenti vetë, nuk dëgjon Topin. Topin president. Kur parlamentarët shqiptarë, mesa duket, nuk duan të dëgjojnë, dhe kjo u ndodh shpesh, vishen me kostumin e shurdhët të indiferencës. Ose të bindjes. I binden shurdhërisht atij që ndjekin verbërisht. Kështu, akoma edhe vetë Topi, sado i zhurmshëm e ... presidencial në pamje të parë, kur parlamentarët vendosin të shurdhohen, kthehet i mundur në Rezidencë.

Tek e fundit, jo pa qëllim, numri një i qeverisë, mbështeti për president të përkëdhelurin e tij. Për një ditë të vështirë e bëri. E në këto ditë të vështira, kur NPM-ja është kaq i proekupuar, nuk mund të bierë dakord me kërkesat që vijnë nga Presidenca, për emërimin e anëtarëve të një institucioni kaq formal, sikurse është Gjykata e Lartë. Do më thuash që, nuk është formal institucioni i Gjykatës së Lartë. Ke të drejtë. Por të drejtë ka edhe numri një. Askush nuk i ka thënë se, përveç kreut të ekzekutivit (sipas termit mbizotërues), në Shqipëri mund të bëjë ligjin edhe ndokush tjetër. Sidomos kur ky nuk është i varur prej tij. Pushteti është për t’u ushtruar dhe ju për t’u dhuruar.

Dhurohet diçka kur është e jotja. E dhuruara nuk dhurohet. Besnik i dogmave e riteve të çmuara popullore, “Njeriu i Premtimeve të Mbajtura”, asnjë fije nuk luan nga ajo që ai quan ushtrim të pushtetit. Ka vendosur ta shijojë atë deri në gllënjkën e fundit. Dhe ka vendosur ta shijojë i vetëm e i vetëkënaqur. Askush nuk mund t’i thyejë heshtjen e fituar me kaq mundim. E mbi të gjitha, nuk pret ta zhgënjejnë. Madje heshtjen nuk pret t’ia thyejnë as çadrat e heshtura të grevistëve. Ndaj është kreu i ekzekutivit. Me levat që ka ekzekutivi, akoma dhe çadrat e hapura mund të detyrojë të heshtin...! Më mirë në heshtje e pa kokëçarje, sesa me rrëmuja grevistësh të zhgënjyer mes këmbëve.

Ndërkohë që askush nuk mund të akuzojë qeverinë e shqiptarëve se nuk po mendon për ta. Ka gjasa të mos dëgjojë ulërimat e gërdecarëve e të mos kujtohet se pati premtuar ndihmë për ta, por është kaq e predispozuar të zgjidhë njëherë e përgjithmonë problemet kyçe të vendit. Vite me radhë, ëndërra e vetme e kombit, ka qenë dhe vazhdon të jetë një vizë. Një leje kalimi përtej kufirit, për të gjetur diku tjetër shpresën. Ndoshta, akoma nuk kemi vlerësuar sa duhet kujdesin e qeverive, por qëllimi ka ngelur ky. Tashmë, këtë qëllim, nuk e kanë vetëm shqiptarët por edhe qeveria e shqiptarëve. Në vijim të inagurimeve të rrugëve, kësaj here u inaguruan sportelet. Kohë inagurimesh. Shirita të priten e kordele të valëviten. Dhjetra sportele emigracioni u vijnë në ndihmë banorëve të Shqipërisë ta braktisin atë. Një ditë, me siguri nuk do të ngelet njeri për t’u qeverisur. E kësisoj, askush nuk do të ankohet për keqëqeverisje. Ajo do të jetë dhe dita më e lumtur e qeverisë.

Intervistë e Andis Harasanit dhënë N.Agos

Andis Harasani është Sekretar për Programin Politik të Partisë Socialiste të Shqipërisë si dhe Deputet i Parlamentit Shqiptar.

-Zoti Harasani, si mund të pëshkruhej sot, me pak fjalë, gjendja politike që mbizotëron në Shqipëri?

-Njëlloj siç mund të përshkruhej dhe dje, njëlloj siç do të përshkruhet dhe nesër. Vendi është marrë peng dhe po trajtohet si peng i një organizate të strukturuar sipas modelit të Ali Babait me shokë, që bëjnë plaçkë mbi njerëzinë ditën e natën, por dhe i flasin njerëzisë ditën dhe natën se do ta fusin në Shpellën e Thesarit, ku secili do të marrë një kompiuter në përdorim, do të marrë një lugë floriri në dorë dhe një vaskë po të florinjtë për t´u larë. Ku Aliu dhe ku Saliu, janë afër dhe larg, Saliu na tregon dhe përralla me centrale bërthamorë, projektin me siguri do t´ja bëjnë familjarët dhe po familjarët e tij do të punojnë aty. Vendi është në krizë politike të thellë. Kjo qeverisje nuk po qeveris dhe ka hyrë në konflikt të hapur me qytetarin dhe qytetarinë. Vendi është në krizë ekonomike. Luftëtari Sali i ka hipur kalit mbrapsht dhe nuk do të largohet pa i hequr atij të gjithë patkonjtë që t´i çojë në shtëpi. Varfëria është shtuar, çmimet janë rritur dhe ka qindra mijëra shqiptarë që jetojnë në kufirin e fundit të ekzistencës. Ka një tension të jashtëzakonshëm, që fatkeqësisht do të rritet edhe më tej me afrimin e fundit të ditëve të Alit me Shokë.

-Partia Socialiste dhe aleatët e saj, përveç ushtrimit të opozitës në të cilën elektorati i vendosi në zgjedhjet e fundit, përgatitet për të qeverisur?

-Natyrisht. Një parti politike synon gjithmonë pushtetin për të bërë realitet idetë dhe propozimet e saj për shoqërinë. Por ndryshe nga çdo herë tjetër në historinë e Shqipërisë, kësaj rradhe, PS ka nisur të strukturojë një program serioz jo një ditë përpara zgjedhjeve, jo një katalog me ngjyra premtimesh qesharake e futuriste; PS ka nisur prej muajsh një dialog të hapur me qytetarët, ka nisur një tur që thith idetë e tyre, që pasqyron deri interesat e segmentit të fundit të shoqërisë, një program që po konsultohet me partitë partnere tona në Evropë si në Gjermani, Francë, Itali e gjetkë, me ekspertë nga më të mirët ndërkombëtarë në fusha të ndryshme dhe me ekspertizën absolutisht më të mirë vendase. Që ditën e parë të qeverisjes sonë, më saktë, që ditën e parë të së drejtës që do të na japë qytetari për t´i shërbyer, çdo shqiptar do të ketë në dorë piketat e rrugës që do të ecë gjithë vendi. Do të kontrollojë shërbesën tonë me këtë dokument dhe me atë realitet që do të ndryshojë në mënyrë drastike brenda shtëpive të gjithësecilit.

-Përsa u përket emigrantëve shqiptarë në vendet fqinjë, PS-ja, ka një plan të vetin, për mënyrën që ata do të kontribuojnë në jetën publike të ardheut, në mënyrë të organizuar?

-Ka dhe do të ketë edhe më fort motive të pashtershme që ata të mos e shohin Kakavijën e Kapshticën si dyert prej nga largohen prej pasigurisë, papunësisë dhe mungesës së shpresës. Ndërtimi i një Shqipërie e cila do të jetë streha e shqiptarëve, të jetë toka që u jep bukë, paqe dhe dinjitet, çatia ku ata do të gjejnë shpresë. Tashmë shqiptarët i ngjajnë një lisi me degë të shpërndara në të gjithë botën, ne do të fillojmë të trajtojmë rrënjët e tij që politika në vite e sidomos qeverisja e PD-së i ka rrëmuar e dërmuar.

-PASOK-u, partia motër në Greqi, ka hapur dyert për emigrantët. Socialistët shqiptarë, a kanë menduar të bashkërendojnë lëvizjet me kolegët grekë, për të “përfituar” edhe ata nga kjo nismë?

-Marrëdhëniet tona me PASOK-un janë mjaft të mira dhe ne kemi kontakte permanente me ta. Me PASOK-un nuk na lidh vetëm ideologjia e të majtës evropiane, por ato janë dhe një projektim i dëshirës së dy popujve këtej dhe andej kufirit për fqinjësi të mirë dhe bashkëjetesë normale.

-Çfarë ka ndryshuar, zoti Harasani, nga momenti i kalimit të drejtimit tek Edi Rama,brenda saj PS-ja?

-Nuk dua të bëhem pjesë e tabelave të llojit dje dhe sot, të krahasimeve të tre të mirave dhe dy të këqijave, nuk dua të listoj ndryshime e gjëra të këtij lloji që i referohen të kaluarës. Ajo që është e rëndësishme është që PS sot ka gjetur trendin e saj të duhur. Ajo është një nga pak segmentet evropiane të shoqërisë shqiptare, pa dyshim partia më e emancipuar në vend e shenjuar me targetin historik që të bëjë një histori ndryshe në Shqipëri.

-Kohët e fundit, mjaft zëra janë dëgjuar, kryesisht nga e djathta,mbi qëndrimet e Kryebashkiakut të Himarës zotit Bollano dhe Prefektit Ksera. Vërtet, cili është qëndrimi i PS-së në këto çështje, dhe a mendoni se zhurma ka tejkaluar rëndësinë e ngjarjeve?

-Probleme të tilla janë delikate. Zakonisht për nacionalizmin flasin më shumë kozmopolitët, në kuptimin e keq të kësaj fjale. Zakonisht nacionalizmi është streha e fundit e maskarenjve të kësaj bote. Unë besoj fort përtej çdo retorike se ju emigrantët tanë në Greqi dhe minoriteti grek këtu në Shqipëri janë dy shtylla që kushtëzojnë deri dhe politikën për të qenë korrekte në të dy anët e kufirit. Jam i bindur se marrëdhëniet njerëzore mes nesh janë edhe më të larta, edhe më të forta sesa marrëdhëniet protokollare zyrtare. Kështu është sot, kështu do të jetë dhe nesër.

-Pas Samitit të Bukureshtit dhe ftesës së Shqipërisë në NATO, cili duhet të jetë objektivi më i afërt i politikës së jashtme shqiptare?

-Përcaktimi strategjik i vendit për orientimin e pandrushueshëm të tij euroatlantik është busulla jonë. Por ky përcaktim nuk realizohet thjesht duke bërë detyra shtëpie, duke zëvendësuar Kallashnikovin me M-16-n, ai bëhet duke pasur një Tiranë, evropiane, duke bërë evropiane Shkodrën, Pukën, Sarandën, Korçën e gjithë Shqipërinë një vend evropian, duke e bërë atë një shtet të së drejtës dhe të mbretërimit të ligjit, një shtet që lufton korrupsionin, krimin e organizuar dhe që ndërton një ekonomi që u jep më shumë se vetëm bukë qytetarëve të tij.

-Socialistët shqiptarë, si një forcë politike e madhe, kanë ndërmarrë nisma, veçmas nga qeveria, për afrimin e Shqipërisë me Institucionet Evropiane, patur këtu parasysh, vonesën e theksuar që vërehet në këtë drejtim?

-Nuk di nëse i referohemi lëvizjes sonë të fundit për afrimin me BE-në, por unë do të doja të përmendja, veç të tjerash dhe inisiativën tonë për reformën në drejtësi, sa për të dhënë një shembull. Emancipimin e saj politik PS po kërkon ta afrojë si një mjet për emancipimin e gjithë shoqërisë. Reformat e mëdha, si rregull inicohen nga qeveritë dhe mbështeten apo kundërshtohen, sipas rastit, edhe nga opozita. Në Shqipëri po ndodh e kundërta. Përballë një qeverisje të paaftë, opozita po propozon dhe po luan rolin e violinës së parë reforma të qenësishme për vendin. Mendoheni këtë si një parathënie për atë që do të bëjmë nesër kur të jemi në pushtet.

-Kryetari juaj, Edi Rama, është një figurë politke relativisht e njohur në Ballkan dhe Evropë, edhe pse nuk ka qeverisur deri më sot. Besoni se, ardhja në pushtet e socialistëve, do të mundësohet falë dhe figurës së tij?

-Nuk është e vërtetë që Rama nuk ka qeverisur. Ai ka qenë ministër kulture dhe ka mandatin e tretë të drejtimit të qëndrës më të madhe administrative në vend, të Tiranës. Se çfarë do të ndodhë nesër, ju ftoj të kujtoni Tiranën e vitit 2000, vend i kioskave, i barbarisë urbane, fshatin e madh ku vetëm pihej kafe e raki, shkollat pa dyer e dritare dhe sot të shndërruar në një metropol evropian. Në Tiranë kanë mbirë kumbullat e kuqe të cilat i japin hijeshi bulevardeve kryesorë të tij, dhëmbët e mpirë nga kumbullat janë ato që thartojnë portretin e qeverisjes. Ardhja në pushtet e PS-së nuk mund të jetë vepër e një individi dhe kjo është diferenca jonë e madhe me PD. PS është një ekip ku natyrisht kapiteni ka rolin e tij kryesor, një rol që krijon sërish një kontrast të madh me anën e kundërt të barrikadës: ne ndërtojmë dhe dimë e duam të ndërtojmë, ato na hedhin të gjithëve në erë.

-Cili është prioriteti i politikës së jashtme të PS-së, sikurse ai nënvizohet në statut?

-Besoj se u përgjigja, integrimi euroatlantik i vendit, rikthimi i tij në hapësirën e madhe të demokracisë evropiane.

-Greqia, përsa i përket renditjes teorike por edhe praktike të aleatëve të Shqipërisë, në cilion vend rezulton, zoti Harasni, për PS-në?

-Nuk dua të bëj renditje si në kampionat futbolli. Greqia është vend fqinjë, ka një komunitet mjaft të rëndësishëm emigrantësh ekonomikë shqiptarë, ka një marzh të caktuar të marrëdhënieve ekonomike e të gjithë llojeve të tjera, të cilat shpresoj se do të rriten edhe më tej, është aleati ynë i ri në NATO.

-Në Greqi, jetojnë afërsisht 800.000 shqiptarë. Mbi 100.000 janë fëmijët që shkojnë në shkollat greke. Për arsimimin e tyre dhe për të mos krijuar një brez të tërë shqiptarësh që nuk do të dinë të shkruajnë shqip, duhet të ketë një strategji kombëtare, apo kjo nuk është kaq e rëndësishme për qeverinë e sotme?

-Kjo është një pyetje e trishtueshme. Për këtë pyetje po ju jap vetëm një përgjigje: vetëm Top Channel ka bërë për këtë pikë më shumë se qeverisja e zotit Berisha, me gjithë Pollon e arsimit brenda. Besoj se u kuptuam.

-Zoti Harasani. Faleminderit për kënaqësinë që më dhatë të bashkëbisedonim dhe shpresoj, njëherë tjetër, të flasim edhe për tema të tjera, që nuk mund të përmblidhen në një intervistë të vetme.

-Faleminderit ju!

Inagurimet, trafiku njerëzor dhe NPM-ja (Protagonistët 30)

Nuk kanë kaluar shumë ditë nga biseda me një miken time juriste në atdhe, rreth së ashtuquajturës siguri sociale, që mbizotëron ,tashmë, në Shqipëri. Është mëse e vërtetë se, askush nuk ka më oreks të dalë e të protestojë. Por më kryesorja, është humbja e objektivit. Në protestë, del ndokush me një qëllim të veçantë dhe drejtohet në një institucion të veçantë. Në Shqipëri, i veçantë është vetëm institucioni ku duhet të protestohet (por që assesi nuk bëhet) dhe i përgjithshëm qëllimi. Qeveria është konkrete. Objekti i të protestuarit është ktyher në abstrakt. Për çfarë , vallë, mund të protestoj ndokush në vendin e shqiptarëve?! Për gjithçka?! Problemi është se, ku fillon gjithçkaja, kur për të gjitha duhet të protestosh. Nisur nga kjo, dorëzimi ndaj indiferencës, është dhe zgjidhja më efikase

Parë në këtë prizëm, me të drejtë prozhektorët e mediave, janë kthyer drejt Parlamentit,Presidencës,Kryeministrisë dhe Ambasadës Amerikane! Atje ndodhin dhe ngjarjet më të spikatura të jetës politike shqiptare. Larg syve të masave. Atje ku Prokuroria kërkon heqjen e imunitetit të Medi Gërdecit (!) e Parlamenti i Jozefinës ndrydhet disi, aleati më i ngushtë i zëvendësueses së Sollakut, njofton praninë e tij. Amabasadori amerikan në Tiranë, i kërkoi(!) Parlamentit të veprojë shpejt e të mos hallakatet për heqjen e imunitetit të Medi Gërdecit! Me plot të drejtë. Tek e fundit, kush më tepër nga amerikanët e duan zbardhjen e Gërdecit? A nuk janë ata që kanë dhe përgjegjësinë e qeverisjes së ...globit?! Pjesë e këtij të flamosuri jemi dhe ne. Me të drejtë, shqetësohen miqtë amerikanë.

Madje, një mendim që hedhin “ProtAGOnistët” dhe që mund të rezultoj i dobishëm për ambasadorin e vendit mik por edhe për ligjëvënësit shqiptarë, është të mundësohet me ligj, kalimi i qeverisjes së shtetit tonë, direkt në Ambasadën amerikane në Tiranë, pa qenë nevoja të kalojnë direktivat edhe nëpër zyrat e Kryeministrisë. Ose akoma dhe më keq, të angazhohen me ligjet edhe ministritë. Humbje kohe, ka për të qenë. Të qenit ministër, në vetevete përmban angazhimin total. Ndaj eprorit dhe së ardhmes. Së ardhmes personale dhe të familjes, të elektoratit “të zgjedhur”. Kësisoj, nëse do të nevoitej, ministrat tanë të merreshin edhe me politikë, ç’kuptim pastaj, do të kishte e gjithë përpjekja për të marrë pushtetin, partia e tyre?! A nuk mjafton devotshmëria ndaj partisë mëmë?

Nga e cila, ministri pret shpërblim, dhe jo të harxhojë kohën me kotësira. Ftesa në NATO si dhe perspektiva se në vitin 2013 mund të ftohemi për të negociuar përfundimisht me BE-në, mjafton për të përmbushur rolin që duhet të ketë një vegël e pushtetit. A nuk është shërbëtor i popullit, një ministër apo deputet? Sigurisht! Atëherë, asnjë shërbëtor nuk mund të merret me qeverisje. Ajo i lihet padronit. Ndoshta, tani që presidenti amerikan do të ndryshojë, bëhet dhe rregullimi i duhur i ekzekutimit të pushtetit. I jepet roli që meriton dhe që ka ëndërruar prej kohësh, edhe Kryeminsitrit de jure. Një palë gërshërë, për të prerë shirita inagurimi, në rrugët që gjithandej kryqëzohen mbi kurrizin e Shqipërisë. Mijra kilometra rrugësh, që një ditë të krenohemi.

Dhe të krenohen edhe ato vetë se, shiritin e ka prerë “Njeriu i Premtimeve të Mbajtura”. Zelli me të cilin pret shiritat NPM-ja, u ka nguliturr në mendje të gjithë shqiptarëve, të lenë mënjanë ambicien për tu bërë një ditë emigrantë. A nuk do të qe më me vend, secili prej nesh, të kthehej në rrugë e të na priste shirtin vetë “Njeriu i Prmetimeve të Mbajtuara”?! Vetëm brenda një dite, nëntë rrugë, patën fatin t’u priste ai shirtin.Sa i vafër duket për ballë këtij realiteti, ai kopështi për fëmijë që Edi Rama pati guximin të inaguronte. Tek e fundit, fëmijët kopështarë nuk votojnë. Lodhje e kotë e kryeopozitarit. Veç të tjerave, këto janë dhe rrugët nga ku ne si komb, bëjmë dhe tregëtinë.

Ç’tregëti, do më pyesësh?! Të shumëllojshme. Tani së fundi, tregëtia ku dallohemi si komb, sipas raportit vjetor të Departamentit të Shtetit (shteti është një dhe pyetje nuk pranohen) është ai njerëzor. Gjashtë vitet e fundit, thotë, ishim në kategorinë e dytë. Këtu bëjnë pjesë shtetet që përparojnë por akoma kanë rrugë për të bërë. Sivjet, ramë një kategori në renditje dhe jemi tek vendet ndën vëzhgim. Mirëpo, edhe pse jemi nga ato vende që vëzhgohemi, prapëseprapë, mes rrugëve që përditë inagurohen nga NPM-ja, trafikohen për në Perëndim, vajza dhe gra shqiptare. Mikrob që nuk shqitet pre Shqipërisë. Dikur “furnizonim” Perëndimin me prodhimet tona bujqësore. Sot, sërish nga ne pret të furnizohet. Deri kur, vallë, do të na vjelin djersën, vëllezër, dembelët evropianë?! Duhet një zgjigjje.

Dhe zgjidhja mund të vij, vetëm prej shqiptarëve. Në pamundësi ta gjejnë zgjidhjen shqiptarët e ndodhur në atdhe, vëllezërit e kudondodhur në Ballkan, janë të gatshëm. Dhe gadishmëria e vëllezërve tanë Ballkanas, asnjëherë nuk mund të neglizhohet apo shpërfillet. Si askund nëpër Evropë, vetëm mes shqiptarësh ndodh që, zgjidhja të gjendet me grykën e pushkës. Komb trim e i paepur. Përditë dhe e tregojmë, përditë dhe e vërtetojmë. Zgjedhjet e fundit në FYROM, këtë na e bënë të qartë. Një i vrarë, (doemos shqiptar), disa të plagosur,(afër mendjes se ishin shqiptarë) dhe padyshim, vërtetimi i zgjidhjes së problemeve tona me mënyrën që vetëm ne dimë. Më kot, shkojmë dhe votojmë për ata që do të na qeverisin, kësisoj. Përfundimi është përherë i njëjtë: Vetëzgjidhja shqiptarçe!

Thanë:
Është mungesë edukate të detyrosh një idiot të hesht dhe krejt brutalitet ta lësh të vazhdojë.
Benjamin Franklin

Protagonistët (29)

Dikur, telat me gjëmba, ushtarët dhe frika, i kishin bërë kufijtë tanë të pakapërcyeshëm. Nga taa që ishin brenda tyre, sigurisht. Ata që ishin nga krahu tjetër, nuk e paskëshin patur ndonjëherë qëllim, sikurse e mësuam më vonë. E megjithatë, kloni qëndroi atje i paprekëshëm. Sot, kur kufijtë tanë janë të kapërcyeshëm lehtë, e çfarë nuk kalon prej tyre?! Sërish na raportojnë ndërkombëtarët (është termi që përdor shtypi i atdheut për të treguar se jemi integruar në Evropë) se atje ku dikur qëndronte vigjilent kloni, sot është monopati i drogës, armëve, fëmijëve, femrave, automjetve të vjedhura etj, etj,! Edhe këta ndërkombëtarët, tjetër punë nuk paskan. Vetëm të bëjnë raporte për ne paguhen? Po na lini rehat o vëllezër (ndërkombëtarë) të bëjmë “punën” tonë.

Çfarë? – nuk është “puna” jonë të trafikojmë gjithçka që lëviz?! E kujt është, nëse nuk është e jona, atëherë? Ne kufijtë i kemi për të kapërcyer e shkelur. Ndoherë edhe i mbyllim. Por vetëm kur ata janë të helmuar.Se ne kemi dhe kufij të helmuar, miku im i mirë. E dëgjove lajmin e Morinit ku kufiri Shqiptaro-Kosovar ( domethënë, Kosova është shtet tjetër që ndahet me kufi nga Shqipëria , duhet theksuar) u mbyll për pak kohë! Sulfur e squfur, vaj edhe uthull. Hajde të ndash të thartën nga e thartuara, lëngun nga thelat e mjaltin nga ... hajde se nuk po e them.

“Në Shqipëri njerëzit keqtrajtohen, torturohen, trafikohen kurse ish Prokurori i Përgjithshëm Theodhori Sollaku, është shkarkuar në rrethana të dyshimta”. Ky është konkluzion i...ndërkombëtarëve. E kush të rreh e torturon në Shqipëri njëherë?! Po qe se këta ndrëkombëtarët bëjnë fjalë për shtetin, mirë bëjnë të mësojnë disa gjëra për ne. E më kryesorja, që duhet të mësojnë, është se ne, akoma nuk kemi shtet. Bie fjala, nuk kemi një shtet që nuk të rreh. Pa përmendur këtu që, kush të rreh edhe të do. Po patjetër. Pse nuk rreh shteti ynë edhe qytetrët grekë ose italianë? Sepse nuk i do pra! Nuk do e hedh dëm drurin për “armiqtë”. Rreh , torturon, trafikon vetë shqiptarët. Thodhori Sollakun e shkarkoi më kot? Ndërkombëtarët kajnë lajthitur!

Po si more byrazer, e shkarkoi kot, kur Thodhoriu qe vendosur atje nga socialistët?! Pastaj na thonë që shqiptarët trafikohen. Hej bela. E kush i blen këta shqiptarë të trafikuar? Këtu nga Shqipëria nuk është të blesh gështenja, e jo më të zotin. Të qe për të trafikuar, do na kishte trafikuar Enveri , në kohën që u jepte misër gjeorgjian fqinjëve, për të “mbajtur frymën gjallë”! Ne i besojmë dhe i nderojmë ndërkombëtarët, po këta të “Amnesty International”, nuk do jenë ndërkombëtarë. Nuk ka tjetër shpjegim. Sepse, që shteti e do qytetarin, vërtetohet edhe nga “kujdesi” i fundit i “Njeriut të Premtimeve të Mbajtura” ndaj gazetarëve. Padyshim që, ankthi për t'i patur nën kontroll, tregon vetëm përkujdesje. E kush për të kundërtën dyshon, le të ankohet tek ndërkombëtarët.

Të ribëjnë një raport vjetor ata, e ta bëjnë zap. E pastaj, t’u rrëshqasë çarçafi e të zgjohen. Mediat tona e shtypi ynë në atdhe, mund të kontrollohet vetëm nga pushteti. Nga askush tjetër. Pastaj, kush nuk e di proverbin e mënçur të popullit të vjetër shqiptar?! Ops! Ngatërresë e paqëllimtë. Proverbin e vjetër të popullit të mënçur shqiptar, desha të shkruaj. Se ne jemi popull shumë i mënçur. Tejet mesatares... popullore. Shih , bie fjala, reagimin e medias për aksidentin e biznesmenti mediatik. Me mënçuri, nuk përmendet se gjeti vdekjen bashkë me të, edhe një gazetare. I paharruar kujtimi i djaloshit. Por edhe kolegia, shpirt kishte. Besoj! Mbase nuk kishte para dhe pushtet. Kolegë ama, kishte, dua të besoj.

Por këto janë gjëra jo dhe kaq me rëndësi kur, reth nesh, ndodhin përmbysje të papara e dëgjohen deklarata të padëgjuara. Njëra prejt tyre u lëshua kësaj radhe nga Kryeparlamentaria e Shqipërisë. Brenda një viti , na bën me dituri Jozefina, ne do të jemi vend kandidat për të hyrë në BE. E po kjo është për t’u festuar. Ja një rast i artë për “Njeriun e Premtimeve të Mbajtuar”. Pas përfundimit të fushatës “Na ftuan në NATO ,më duartorkisni!”, të rifillojë menjëherë fushatën “Kandidat për në BE, më riduartokisni”. E kësaj here, le të shoqërohet edhe nga Kryeparlamentaria. Duartrokitjet do të jenë të shumta për ti përballuar i vetëm. Domatet e prishura, kur qarkullojnë në Shqipëri?

Se për pak harrova të them, ngaqë kisha fjalën tek domatet e prishura. Beogradin e pushtuam! Patjetër! Ka ardhur koha të bëhet një tubim në “OMONIA” nga shoqatat shqiptare me titull: Beogradi vajti, Beogradi ra, Olta të na rrojë, la e më la! Nuk është pak të këndosh në Beograd sot. Por ne, sypatrembur e vigjilentë, këndojmë në gojë të ujkut. Hedhim edhe valle, po qe nevoja. E mes të gjitha këtyre lajmeve e habereve që vijnë nga atdheu, mësojmë se në Korçë nuk vijnë më...lejlekët! E ç’të bëjnë lejlekët që të vijnë?! Lejlekët, as në NATO kanë nevojë të ftohen e as në BE të venë, janë kandidatë. Pale që, “kokën e DEA”-s e ka falur Zogu! Përpara apo pas “faljes së madhe”, kjo akoma nuk dihet! Sikurse dhe nuk dihet nga vjen, rritja e vetvrasjeve në Shqipëri. Kur kushtet ekonomike janë të siguruara. Për qeverinë e të sajtë!

Thanë :
Kush kritikon një shkrimtar se është i zymtë, fillimisht, duhet të shohë brenda vetes, nëse ka dritë të mjaftueshme. Në terr, akoma dhe shkrimi më i pastër, nuk mund të lexohet.
Gëtte