Intervistë ekskluzive e E.Venizelos, dhënë N.Agos

Evangjelos Venizelos, është politikan grek, deputet i Selanikut. Zgjidhet qysh nga viti 1993. Pedagog i të Drejtës Kushtetuese në Universitetin e njohur “Aristotelios”. Gjithashtu, pedagog nderi i Universitetit La Trobe të Melburnit. Autor i një sërë librash e studimesh shkencore. Ka kaluar në një sërë postesh qeveritare si: Zv/ministër i Presidencës Qeveritare dhe Zëdhënës Shtypi i Qeverisë, Ministër i Shtypit dhe Mjeteve Informative Publike,Ministër i Telekomunikacioneve,Ministër i Drejtësisë, Ministër i Kulturës,Ministër i Zhvillimit, Industrisë,Turizmit,Energjitikës, dhe Teknologjisë. Të gjitha këto me Partinë Socialiste Greke (PASOK) . Sot konsiderohet politikani më i përshtatshëm për të drejtuar partinë dhe vendin. Në zgjedhjet partiake, humbi garën për drejtimin e partisë nga Jorgo Papandreu.

-Zoti ministër, 10% e popullsisë greke përbëhet nga emigrantët. Keni vënë re edhe ju, prezencën e varfër të tyre në media?

-Eshtë e vërteta se, kemi të bëjmë me një nënpërfaqësim të dukshëm të emigrantëve, në mediat vendase.Si ato elektronike edhe në ato tradicionale të shkruara. Gjithashtu, është një e vërtetë jo e këndshme, ekzistenca e sterotipeve. Stereotipeve negative për emigrantët, të cilat edhe riprodhohen. Natyrisht, në plot raste, është dhënë kujdesi të kapërcehen këto stereotipe, me qëllim që të mos kultivohet, në një pjesë të madhe të opinionit publik, imazhi i një emigranti-të huaji-kërcënuesi. Vënia e emigrantëve në të njëjtin anë, me krimin e organizuar ose ordiner, si dhe reagimi pasiv i opinionit publik grek, kur viktima të akteve kriminiale janë emigrantët, ose kur ka raste krimesh mes emigrantëve, janë dy shembuj karakteristikë. Ndoshta, disa, mbase dhe mendojnë se jeta e emigrantit kushton më pak ,nga ajo e qytetarit grek, mirëpo kjo, do të qe tragjike ,nëse pranohej. Është diçka e papranueshme, që duhet ta kapërcejmë përgjithmonë.

-Cili është mendimi juaj, për temën e mprehtë të fëmijëve të emigrantëve? Të lindur në Greqi, pjestarë të arsimit grek, e megjithatë, qëndrimi ndaj tyre është si të jenë emigrantë.

-Fëmijët që lindin në Greqi, e logjikshme do të qe, me lindjen e tyre, të marrin dhe nënshtetësinë greke. Eshtë, gjithsesi, paradoksale, fëmijë që kanë lindur në Greqi, flasin greqishten, në të vërtetë si gjuhë amtare, kanë studiuar në sistemin arsimor grek të të gjitha shkallëve, të mos quhen grekë. Janë fëmijë që kanë përjetuar si atdhe Greqinë, që janë rritur me kulturën greke.

-Iniciativat e fundit të PASOK-ut, përsa u përket emigrantëve, duken pozitive. Do të pasohen nga të tjera?

-PASOK-u ka marrë disa iniciativa, për integrimin e barabartë të emigrantëve. Si në shoqërinë greke, po ashtu edhe në tregun e punës dhe sistemin politik grek. Fakti që vetë PASOK-u, ka hapur dyert për të gjithë emigrantët, dhe sillet ndaj tyre si anëtarë dhe miq të barabartë, fakti që i fton të marrin pjesë në procedurat e brendshme partiake, është karakteristike e synimeve që ka. Paskëtaj, detyrim por dhe premtimi ynë është, qeveria e ardhshme e PASOK-ut, të përmbushë të gjitha boshllëqet përkatëse ligjore.Kushtetuta jonë, mundëson pjesmarrjen e emigrantëve në lëmin politik, në kuadrin e zgjedhjeve bashkiake, të prefekturave, dhe në të ardhmen atyre periferike. Dhe natyrisht, propozimi ynë është, të bëhet më racionale, më bashkëkohore ligja për nënshtetësinë, me qëllim që njerëz, të cilët kanë lidhur përfundimisht ,ekzistencën e tyre dhe të familjes me Greqinë, që punojnë e jetojnë në Greqi, që ingranohen në realitetin shoqëror dhe atë kulturor grek, të përfitojnë edhe nënshtetësinë greke, sikurse ndodh në shumicën e vendeve të BE-së.

-Kur do të arrijmë të shohim emigrantët, pjesmarrës në çështjet e pushtetit lokal? Eshtë, dua të besoj, në kuadrin e barazisë, kjo.

-Kushtetua jonë, na lejon të inkuadrohemi në atë që vendos Këshilli i Evropës.Domethënë, të sigurohet pjesmarrja e emigrantëve, në zgjedhjet lokale.

-Besoni , sakaq, se vetë shoqëria, është e gatshme të pranoj një proçedurë tejet "radikale" për të?

-Do përpiqemi të ndodhë, sa më shpejt që të jetë e mundur.Nuk e di nëse opinioni ka për të rezultuar i pjekur. Mund të ndeshim edhe rezistencë, por duhet të bindim qytetarët, se është tejet e rëndësishme, për ekzistencën e vetë shoqërisë, të mos ketë njerëz të kategorisë së dytë, që jetojnë në vendin tonë. Bashkëqytetarë tanët, teorikisht dhe praktikisht. Të cilët duhet të kenë të drejtën e të shprehurit, të drejtën e mbrojtjes së të drejtave të tyre dhe të drejtën e bashkëformimit të jetës së qytetit.

-Zoti Ministër! Pas 16 ose dhe 17 vjetësh qëndrimi të një emigranti në vend, është e nevojshme të vërtetoj ky njeri, se është i ligjshëm dhe i përhershëm, me qëllim që të mos torturohet kaq barbarisht në radhët e bashkive dhe të prefekturave?

-Ekzistojnë një sërë ankilozash burokratike në legjislacion, të cilat torturojnë ,fatkeqësisht, njerëzit. Dikush që jeton, me të vërtetë ,kaq vite, që punon, që ka ose duhet patjetër të ketë sigurime sociale, që paguan taksat,është e mundur të mos jetë i ligjshëm? Personalisht, më vjen keq sinqerisht për këtë, sepse ekzistojnë këto ankilozat burokratike,ngulmimet e kota, të cilat nuk përkojnë me një model modern evropian të funksionimit të shtetit.

-Nga ana tjetër, metoda e “qepjes dhe shqepjes” së legjislacionit grek, nuk duhet dikur të marrë fund?

-Nuk është vetëm fenomen grek ky.

-Natyrisht, por meqë flasim për Greqinë.

-Kjo temë është Komunitare. Inflacioni ligjor, e ka zanafillën shumë herë, nga Komuniteti Evropian dhe Konventat Ndërkombëtare.Ekziston një numër i madh udhëzimesh, rregullash e marrëveshjesh, që shkakton proporcionalisht dhe një numër të madh ligjesh.

-Deri aty sa, zoti Berlusconi, emëroi një ministër më vete, për “zbardhjen” e legjislacionit italian dhe atij Komunitar.

-Edhe këtu në Greqi, duhet të bëhet një kodifikim i madh kombëtar i legjislacionit, me qëllim që të jetë i kuptueshëm edhe për qytetarin. Është një vepër e madhe dhe me vlerë, të bëhet ky kodifikim. Një vepër e ngjashme me Kadastrën Kombëtare.

-Sot, në shkollat greke, në cikin e ulët vetëm, marrin pjesë afërsisht 130.000 fëmijë emigrantësh. Nëse, madje, marrim si shembull komunitetin shqiptar, që është dhe më i populluari, numri i fëmijëve pjestarë, është mjaft i madh. E quani të logjikshme, t’u jepet e drejta këtyre fëmijëve, me qëllim që të mos humbasin kontaktin me gjuhën amtare të prindërve, të munden ta mësojnë atë në mënyrë të organizuar?

-Jam krejt dakord me këtë që thoni! Sikurse ne , kemi pretendimin të mësohet greqishtja në Gjermani,Amerikë,Australi dhe gjektë, patjetër, edhe këta fëmijë, duhet të mësojnë gjuhën e prindërve! Është fare e qartë kjo. Nuk mundemi t'a kërkojmë për grekët e diasporës dhe ne të mos e lejojmë për fëmijët e emigrantëve shqiptarë(dhe jo vetëm për ata), që shkollohen në sistemin arsimor grek. E quaj të vetëkuptueshme! Dhe jo vetëm për hatër të dendësisë së komunitetit tuaj. Akoma dhe për komunitetet më të vogla. Dhe përgjithësisht, duhet të sillemi ndaj emigrantëve, ashti siç duam të sillen ndaj grekëve emigrantë, në shtetet e tjera. Është fare e thjeshtë, formula këtu.

-Zoti Venizelo, ju falemiderit me të vërtetë për bisedën tonë dhe për mirësinë që patët të më ftoni në zyrën tuaj.

-Kënaqësia ishte e imja. Dhe gëzohem të ndaj mendimet me një gazetar emigrant.Dhe nuk dua të “humbemi”, sepse dua edhe unë të jem në dijeni të ndodhive në komunitetin shqiptar.

Inervista u botua në gazetën "Tribuna" dhe në greqisht në blogun personal këtu!