Qeveria e Kosovës, në miratimin e Festave Shtetërore, nuk përmend si të tillë, 28 Nëntorin. Dhe me plot të drejtë. Kanë kaluar 18 vjet, nga dita kur në Shqipëri lindi opozita dhe bashkë me të, lindi dhe debati mbi festat kombëtare. Qysh atëherë, sikurse edhe herë të tjera e kemi përmendur, ndodh çudia e pazakontë( gjetkë) por fort e kuptueshme(për realitetin shqiptar). Me të majtët në pushtet, festat kombëtare janë dy. Ndërsa me të djathtët, njëra ikën e mbetet vetëm tjetra. Argëtues si realitet, nuk ke çfarë thua. Paskëtaj, asnjë pretendim ndaj Kosovës të festojë pavarësinë tonë. Akoma nuk kemi vendosur ne, cilat janë festat tona kombëtare. Ngjajnë mësëshumti me Pashkët Ortodokse. Festa në lëvizje.
Në fakt, jam i bindur se edhe ti miku im, je argëtuar plot herë me tituj bombastikë të shtypit në atdhe. Thua, se pas një gjumi letargjik që zgjati 45 vjet, vërshuan nga thellësia e fantazisë gazetareske, metaforat më të çuditshme që mund të trillojë ndokush. Kështu, mund të ndeshësh diku titullin “Kryeministri me Parlamentin në xhep” dhe pyet veten; kaq parlament të vogël kemi në Shqipëri, apo kryeministri ynë ka xhepat më të mëdhenj në botë?! Edhe pse “Njeriu i Premtimeve të Mbajtura”, dyshoj për përmasat e xhepave. Tek e fundit, çfarë më parë do të nxenë ata xhepa të bekuar?! Kësisoj, shtypi duhet të kërkoj të tjerë tituj, për të qenë i besuar. Xhepat e Kryeministrit janë të mbushura, por nuk besoj me Parlament.Ndoshta me parlamentarë!
Diku, më zuri syri të shkruhej, për "fatin e keq" të një Kryekomunari që e diktuan, pasi pati falsifikuar dëftesën e shkollës së mesme. Problemi nuk është tek falsifikimi i dëftesës, ma do mendja, por tek tessera e partisë që ka patur në xhep. Se, patjetër që do të kishte patur tjetër fat, nëse ajo që mbante në xhep, ishte blu. Si qielli në Maj. Dhe jo me nuanca rozë, që të shpien në të tjera rrugica idesh. E madje, e bëjnë goxha të kujdesshëm kontrollin. Ndërsa, ajo bluja (sot) dhe ajo e kuqja (dje), kanë fituar imunitet nga falsifikimet. Sidomos, të ndodhura në xhepin e duhur. Me të duhurën në xhep, polici bëhet drejtor shkolle e brigadieri bëhet shef komisariati.
Do më thuash që, këto janë çështje të njohur në Shqipëri, dhe tashmë, askënd nuk befasojnë. Qartë! E përmenda për rifreskim dhe rikujtim të ndonjë militanti që, akoma nuk ka marrë shpërblimin për militantizmin. Ka kohë, që të bëhet qoftë dhe për pak muaj, ndonjë shef dogane apo drejtor spitali. Eshtë jashtë specialitetit the?! E pastaj? Ku është problemi këtu, kur si dje si sot, partia mbi të gjitha?! Nuk durohet ,vëllezër, të jenë në poste e me ofiqe, ata që nuk kanë djersitur për partinë. Ndaj, sa më shpejt të jetë e mundur, rikthim në atdhe dhe rehabilitim. Të rropatesh për ditën e punës, kur bashkëmilitanti yt, vjel frytet e fushatës elektorale në tribunat partiake, është e padurueshme. Fundja, kur je me partinë, diploma nuk kontrollohet.
Kontrollohet vaji në Greqi e del i përzier me vaj makinash. Ç’nuk dëgjojmë këtyre kohëve. Më shumë përmban gazolinë, sesa kikirik, shishja që shkon e merr në merkato jot shoqe. Ka ardhur koha, të mbash një raport të hollësishëm, për datat dhe sasinë e konsumimit të vajit. Duhet të dish, o lum miku, kur e ke datën për të bërë servisin e radhës. Është pas 3000 km, pas 5000 km apo është pas...dy kg vaj e pastaj të çojnë direkt në sanatorium? Mirëpo, edhe këto probleme janë në përfundim se, për pak ditë rikthehet në Evropë Xhorxh W.Bush. dhe ti, fort mirë e di se, atje ku ka probleme, ka dhe zgjidhje. Je me fat, byrazer, që problemet e tua me vajin do ti dëgjoj Kryeplanetari. Nga goja jote e në vesh të madhërisë së tij! Kaq shpesh udhëtime në Evropë, nuk po bën kreu i ekzekutivit tonë.
Mirëpo ai është i justifikuar. Ka marrë përsipër, të bindë shqiptarët kokë më kokë, për dobinë e ftesës së Shqipërisë në NATO. Më bën habi, është e vërteta, ankthi i kryeqeveritarit tonë, për të shkuar vetë e të bindë popullin, se ftesa është e dobishme. Nuk e kuptoj dot ankthin që e ka zënë. Ose nuk ka besim tek elektorati, dhe mendon se ka të bëj me një turmë me të meta mendore, që gjithçka shohin, lexojnë e dëgjojnë, nuk janë në gjendje ta kuptojnë, ose nuk është dhe kaq i sigurtë për dobinë e ftesës. Një tjetër version i mundshëm, është dhe ai që bën fjalë për rivalitet ndaj Edi Ramës. Ky i fundit, bën dialog për Shqipërinë e “Njeriu i Premtimeve të Mbajtura” monolog për NATO-n. Kësisoj, me këtë rast bëjnë dhe një vizitë "gju më gju me popullin".
Por ndërsa pushteti viziton popullin e kurrgjë nuk i ndodh, kur gazetari viziton pushtetin, ka raste që ndodh edhe e kundërta. Sot, të jesh gazetar në Shqipëri, është pothuajse e sigurtë se dikur ke për të ngrënë dru. Jo shumë ditë më parë, patëm thënë që vendin tonë nuk e kishin në listë në raportin vjetor të “Gazetarëve pa Kufij”. Dhe ishim të “ngazëllyer” se, me siguri do të kishim qenë në vendin e parë për dhunën ndaj tyre. Përditë e dikush dhunohet. Njëherë deputeti, herën tjetër gjyqtari, pak më tutje kryebashkiaku e kështu me radhë. Të gjithë nguten të "zbusin" gazetarët. Profesioni i gazetarit në Shqipëri, po bëhet mision i rrezikshm.
