Tani ta besojmë, apo të bëjmë sërish të habiturit?! Gazetarët pa Kufij në raportin e tyre vjetor, na vënë në dijeni se rrezikojmë. Rrezikojmë natyrisht po, jo në Shqipëri dhe Kosovë! Dhe kjo, jo se kemi arritur kulmin e demokracisë. Akoma jemi aty nga fillimi. Nuk rrezikojmë se nuk na kanë në listë. Nuk na numërojnë e kemi fjalën. Midis 98 shteteve ku u vëzhgua liria e shtypit, nuk patëm fatin të ishim. Tani, kujt versioni ti besosh; atij të mospërfilljes apo atij të “perfeksionit” dhe “lirisë” së pakufizuar? Asnjërit. Gjithsesi, më shumë rrezikojnë kolegët në Spanjë dhe në Itali. Por edhe në Francën e Brunës.Botë e çuditshme dhe Evropë e habitshme! Na për diçka që mund të krenohemi tek evropianët. Ata edhe rrezikojnë!
Dikur nga goja e kryeministrit shqiptar, dilnin vetëm shfryrje mbi “kriptokomunsitët”, “enveristët”, “nanoistët” e të tjera fruta të jetës politike shqiptare(sic).Vetëm për...ProtAGOnistët nuk pati folur! Tashmë, që këto inate të së kaluarës (jo dhe kaq të largët) janë futur në sirtaret e rënda të Kryeministrisë, kreu i ekzekutivit, që të jemi dhe koherentë me shtypin e atdheut, është i angazhuar me të tjera kokëçarje. Të heq a të mos e heq imunitetin e Mediut? Ta shkarkoj apo jo Ndokën? Si i bëhet hallit me Sefgjinin, e të tjera të tilla vogëlsira qeveritare e parlamentare. Paralel, na ka dhënë fjalën se, në Evropë do të vemi, qoftë dhe duke kaluar nga mali. Këto që ngjanë me parrullat e realizmit socialist e planet e kooperativave të lavdishme bujqësore, nuk na trembin. Reformës agrare i tutemi disi se, mishi e leshi na janë mbaruar.
Këto vitet e fundit, jemi bërë dëshmitarë të ilariteteve festive të qeverive shqiptare. Shpjegohem, që të mos keqkuptohem: me të djathtën në pushtet Shqipëria është çliruar më 28 Nëntor të 1944-ës.Me në pushtet qendrorët e majtë (si të duket fjala e re që gjeta?), jemi çliruar më 29 Nëntor, po të vitit 1944. Për vitin bien dakort. Data i ngatërron disi. Ajo që nuk u ka shkuar akoma në mendje të djathtëve, është të ndryshojnë Ditën e Dëshmorëve. Çuditërisht, festohet (akoma) në 5 Maj. Madje, homazhe sivjet bëri edhe Ministri i Mbrojtjes. Për Kryemnistrin nuk bëhet fjalë se, sikurse e theksoi dhe ai vetë, duke qenë “Njeriu i Premtimeve të Mbajtura”, ishte për vizitë në Bruksel tek shoku Baroso.
Meqë jemi tek Brukseli e tek zoti Baroso( e përmendëm si “shoku” më lart për respekt të datës së takimit), as njëri e as tjetri nuk ishin të gatshëm të na thonë ndonjë datë për nisjen e bisedime për anëtarësim. Problemi, sigurisht, është tek Baroso pasi nuk dimë sa e mban fjalën. Asnjë dyshim nuk kemi për “NPM”-në pasi, sikurse ai vetë e ripërsëriti edhe nga Brukseli, është “Njeriu i Premtimeve të Mbajtura”. Akoma na gjëmojnë veshët nga çjerrjet festive e thirrjet për të përmbysur gjithçka komuniste e “ta bëjmë Shqipërinë si gjithë Evropa”. Gjithsesi, vonesa e vogël(!) 17 vjeçare që mund të vihet re, assesi nuk ka të bëj me politikën e kreut tonë të ekzekutivit, pasi, edhe njëherë e përsërisim, ai është “Njeriu i Premtimeve të Mbajtura”!
Sikurse i fjalës së mbajtur është edhe Putin. Jo vetëm që me madhështi e dorëzoi presidencën tek i besuari dhe i përkëdheluri i tij Medvedev, por për të qenë i sigurtë se nuk do devijojë nga direktivat që i ka dhënë sampisti bjond e ish agjenti i KGB-së, bëri një lëshim e merr postin e Kryeministrit. Sa njeri i dhimbsur është... tavarish Putin?! Sa njeri me sedër e sentimental.Nuk mund të braktis kaq ftohtë Kremlinin, ndërkohë që, fare lehtë, mund të zgjidhet nesër pasnesër edhe Car i ardhshëm i Rusisë.Mua , o lum miku, ky shkëmbimi i posteve në Rusi më sjell ndërmend paksa Shqipërinë. Thua të kemi akoma në subkoshiencë lidhje që bijetojnë akoma nga Hrushovi?!
Mirëpo, meqë po flasim për fjalët e mbajtura , le ti përmbahemi korrekt temës e ti referohemi edhe mikut të shqiptarëve e të të gjithë popujve të shtypur nëpër botë.Edhe atyre që i shtyp vetë Amerika, përfshirë këtu afganët e irakianët, duke u dhuruar atyre një demokraci shtypëse. Kështu, Bushin e madh e të vërtetë, javën që shkoi, e pamë duke vallëzuar e duke i rënë daulles.Shumëkush, ka menduar se e bënte nga gëzimi i ikjes së Putin-it nga presidenca ose i ardhjes në presidencë të Medvedev-it. Ose akoma akoma, nga gëzimi që u takua Saliu me Baroson në Bruksel e biseduan për të ardhmen tonë. Dështuam mund t’u them se, arsyeja e vallëzimit ishte përgatitjet për dasmën e së bijës.
Dukuri e pashpjegueshme kjo e vitit 2009, që ka zënë gjithandej kanceleritë evropiane e botërore. Dikush martohet, dikush ndahet e sërish martohet, dikush tjetër ndahet por nuk martohet, një tjetër martohet por për t’u ndarë, e ndonjë tjetër, edhe nëse nuk martohet, e sigurtë është se ndahet. E mes këtyre, tek-tuk dikush gëzohet për ndarjet dhe martesat e të tjerëve duke dëfryer me martesën që ndodh në familjen e tij. Gjithsesi , ky është një vit krejt i veçantë. Një vit i mbarsur katërcipërisht me ngjarje. Për të mos thënë, me mbarsje që ndodhin në sallonet presidenciale e ato kryeministrore. Meteorologët, ndërkohë, gjithandej parashikojnë mot me re të mbarsura!
Thanë:
Ashtu sikurse shpata e ndërtuar nga metal me vlerë është mjaft elastike, kështu dhe fisniku i vërtetë, është më tepër i kujdesshëm dhe i durueshëm, në sjelljen e tij ndaj vartësve.
Plutarku
Mund ta lexosh edhe tek Tribuna
